ΚΑΣΤΟΡΙΑ - "RIVER PARTY" ΟΤΑΝ ΕΝΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΦΡΟΥΡΙΟ

Έχω δεχθεί πάρα πολλές καταγγελίες για αυθαίρετους ελέγχους στο River Party.Στην αρχή, δεν μίλησα αλλά όταν άρχισαν να έρχονται κι άλλες καταγγελίες, η κοινή λογική και ο σεβασμός στα δικαιώματα των πολιτών – και δη των νέων ανθρώπων – που καταπατούνται τόσο προκλητικά, δε μου άφησε άλλη επιλογή.

Αναφέρομαι στο River Party, μια διοργάνωση που κάποτε υπήρξε σημείο αναφοράς για τη μουσική και την ελεύθερη έκφραση στη φύση. Σήμερα, όμως, φαίνεται να διολισθαίνει προς την εμπορική αυθαιρεσία και τον υπερβάλλοντα έλεγχο. Σύμφωνα με μαρτυρίες πολιτών που παρεβρέθηκαν ή που έχουν στείλει τα παιδιά τους εκεί, οι υπάλληλοι της ιδιωτικής ασφάλειας (security) ανοίγουν σακίδια ενηλίκων & ανήλικων και κατάσχουν φαγώσιμα.

Το σκεπτικό; Αδιευκρίνιστο. Η πράξη; Παράνομη και προσβλητική. Ασφάλεια ή αυθαιρεσία; Η ασφάλεια μιας διοργάνωσης είναι αναγκαία και θεμιτή. Όμως οι αρμοδιότητες των ιδιωτών δεν πρέπει να είναι ανεξέλεγκτες. Κανένας υπάλληλος security δεν έχει το δικαίωμα να ψάχνει προσωπικά αντικείμενα χωρίς συναίνεση ή νομική εντολή, πόσο μάλλον να αφαιρεί περιουσία – ακόμη και αν πρόκειται για ένα τοστ ή ένα νερό.

Η ελληνική νομοθεσία είναι σαφής: οι σωματικοί έλεγχοι μπορούν να γίνουν μόνο από αστυνομικές αρχές, και μόνο σε συγκεκριμένες περιστάσεις. Το Σύνταγμα προστατεύει την προσωπική ελευθερία και την ιδιωτικότητα των πολιτών. Το να ψάχνεις την τσάντα ενός ανήλικου επειδή έφερε κάτι από το σπίτι του δεν είναι ζήτημα ασφαλείας – είναι ένδειξη ελέγχου και εμπορικής επιβολής. Πού είναι ο Δήμος σε όλο αυτό; Εύλογα, όπως καταλαβαίνετε, γεννιούνται ερωτήματα.

Πώς επιτράπηκε αυτό από τις τοπικές αρχές; Έχει εγκρίνει ο Δήμος τέτοιες πρακτικές; Γνωρίζει τι συμβαίνει στο φεστιβάλ; Ή έχει παραδοθεί πλήρως στις απαιτήσεις του ιδιώτη επιχειρηματία που διοργανώνει το event;

Είναι απογοητευτικό να βλέπουμε τη δημόσια σφαίρα να σιωπά. Να μην υπάρχει ούτε μία παρέμβαση από τοπικό δημοσιογράφο, ούτε ένα ρεπορτάζ, ούτε ένας προβληματισμός στα τοπικά μέσα. Μια κοινωνία που αδρανεί μπροστά στην αυθαιρεσία, κινδυνεύει να τη νομιμοποιήσει.

Δεν είναι τυχαίο, λοιπόν, ότι η προσέλευση στο φεστιβάλ έχει μειωθεί αισθητά τα τελευταία χρόνια. Οι πολίτες αποσύρονται όταν νιώθουν ότι δεν είναι ευπρόσδεκτοι ή ότι θέλουν απλά να τους εκμεταλλευτούν.

Όταν ένα φεστιβάλ παύει να ανήκει στο κοινό του και μετατρέπεται σε κλειστό «μαγαζί» με αυστηρούς όρους κατανάλωσης, το αποτέλεσμα είναι η κοινωνική αποξένωση. Γιατί όταν ένα παιδί δεν μπορεί να φέρει μαζί του λίγη τροφή, όταν τον υποδέχονται όχι με χαμόγελο αλλά με έλεγχο και καχυποψία, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: «Εδώ δεν ήρθες για να νιώσεις ελεύθερος – ήρθες να καταναλώσεις». Καλώ, λοιπόν, δημόσια τον Δήμο και τις τοπικές αρχές να ελέγξουν τις καταγγελίες και να δώσουν εξηγήσεις, τα τοπικά ΜΜΕ να σταθούν στο ύψος της δημοσιογραφικής δεοντολογίας και να ανοίξουν τον δημόσιο διάλογο και, τελικά, την ίδια την οργανωτική ομάδα του φεστιβάλ να επανεξετάσει άμεσα τις πρακτικές της.

Το River Party δεν είναι ούτε στρατόπεδο, ούτε mall. Είναι – ή τουλάχιστον ήταν – ένας χώρος μουσικής, ελευθερίας και συλλογικής εμπειρίας. Αν αυτό έχει ξεχαστεί, είναι χρέος όλων μας να το θυμίσουμε.

Tasetas Konidis

Ενεργοί πολίτες Καστοριάς